Maar, zoals beloofd, een verslagje van ons weekendje weg.
Puno, een havenstadje dat aan het meer ligt, stond eerst op het programma. Na zes uur rijden in een zeer comfortabele bus, kwamen we aan. De eerste kennismaking met Puno verliep niet volgens onze verwachtingen: het was kleiner, grijzer en er heerste geen havensfeer. Maar wel waren er souvenirtjes te vinden en dat vonden we dan wel weer dik oké!
Lilian, een vrouwtje in het busstation, was zeer behulpzaam (dat zijn ze altijd als ze tours verkopen), regelde onze tour en stuurde ons naar een hostelletje in het centrum van Puno. Na een pizza en een paar cocktails, kropen we vroeg in bed om uitgerust te zijn voor de volgende dag. Na het hele systeem van het duivenmelken uit de doeken te doen (blijkbaar onbekend voor vele mensen) vielen we in slaap...
Ondanks dat ik luidop gedroomd heb, was het een rustige nacht en konden we goed uit bed!
We zouden twee eilanden bezoeken: islas uros en isla taquile. De boot waarmee we vaarden was enorm comfortabel dus er werd nog veel getukt onderweg. We hadden gehoopt op warm weer en hadden voor de zekerheid onze bikini meegebracht, maar die hoefden we niet aan te trekken. Het weer van Peru valt na zes weken nog steeds niet in te schatten!
Islas uros zijn de alom bekende rieten (en drijvende) eilanden.Wel wat vreemd want de mensen deden alsof ze er nog steeds woonden,
terwijl we er bijna zeker van zijn dat ze 's ochtends voor de toeristengolf
allemaal hun plaatsje innemen en 's avonds als het donker wordt ook terug
naar hun gewone huisje aan land trekken. Ze lieten ons binnenkijken in hun veel te ordelijke hutje en boden allerlei zaken te koop aan.
Sowieso blijft het verwonderlijk dat ze deze eilanden gecreëerd hebben en er geleefd hebben!
Erna gingen we naar isla Taquile, waar we persoonlijk meer een fan van waren. Enorm mooie uitzichten en een ontspannen, rustieke sfeer. Opnieuw waren er langs de weg naar boven souvenirtjes te vinden die uitzonderlijk goedkoop waren.
Op de boottocht terug werd er alweer getukt, maar deze keer op het dek. Het plan om ons neer te leggen zodat we de wind niet opvingen, slaagde. Met het zonnetje in onze snoeten vielen we in slaap op de wiegende boot: zalig! Een echt vakantiegevoel!
Erna stond Copacabana op het programma, opnieuw een havenstadje maar deze keer aan de andere kant van het Titicacameer, in Bolivië. Meer info volgt!
PS. Wist je dat het Titicacameer een oppervlakte heeft van 8340 km²? Het meer is zo groot dat je denkt dat je je op zee begeeft!
amai Islas uros lijkt me wel heel speciaal neen? Ondanks ze er idd waarschijnlijk meer een toeristische trekpleister van maken lijkt het me toch spectaculair om zoiets speciaals te zien? Ikzelf had er nog nooit van gehoord maar ... blij dat ik heel wat bijleer over Peru! :)
BeantwoordenVerwijderen