’s Morgens zaten er in mijn pakje van Nena twee mooie armbandjes en een bon voor een traktatie in het chocolademuseum. Ik besloot deze bon al snel te gaan innen en daarom vertrokken we naar de stad met de taxi (het excuus te hebben van een verjaardag kan soms voor handige besparingen zorgen) . Al genietend van een overheerlijke brownie met een uitzicht op een nog heerlijker stads- en berglandschap, begon mijn verjaardag.
’s Middags hadden we de routineuze Spaanse les en een projectnamiddag. Ik had snoepjes mee om te trakteren. Wat ik niet wist was dat de kinderen de uren (dagen) voordien aan het knutselen waren geslagen. Met enkele kaartjes en lieve woordjes maakten ze mijn dag nóg beter.
Wij gingen wat vroeger naar huis want er zou een taart op me wachten (een verrassing dat door een kleine omstandigheid was uitgelekt). Die taart kwam maar niet en denkende dat het om een misverstandje ging, vertrokken we naar het restaurant, los perros. Daar zouden we niet alleen mijn verjaardag vieren maar ook Holly’s (een meisje in onze villa) laatste avond in Cusco. Bijna iedereen van het huis ging mee, zelfs Patricia. Ook Silke & Elise, onze Belgische vriendinnen, waren erbij! Het werd een leuke & voedingrijke avond. Ik had het gevoel al de lekkerste dingen van heel Cusco op één dag gegeten te hebben. Na het lekkere hoofdgerecht kwam de ober plots af met een véél te grote chocoladetaart. De taart van Patricia was dan toch, op de meest verrassende manier, nog aangekomen! Ik blaasde het kaarsje van de gepersonaliseerde chocolade-overdosis uit en iedereen kon beginnen smullen. (Met de overschot van deze taart hadden we vandaag nog een dessert.) Ik voelde me vandaag wel even een celebrity. Wat is het leuk om op reis te verjaren! Daarna waagden we ons terug in het uitgangsleven en maar goed, want het werd er weer eentje om nooit meer te vergeten!
Bedankt iedereen!
Ps: Wist je dat Beti (de huishoudster) eigenlijk niet Beti heet maar Toti. Dit ontdekten we na 3 weken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten