Donderdag belde Patricia, de eigenares van het huis waar we
verblijven, nog de dokter omdat ze het toch niet zo vertrouwde. De dokter, die
gelukkig goed Engels kon, stelde vast dat ik (Lisa) de hoogteziekte had en dat deze
met de goede zorgen na drie dagen wel zou over zijn. Anders zou hij met een
sterkere spuit terugkomen. We hadden de juiste medicijnen mee (zware pillen
tegen de hoogteziekte, dafalgan en motilium) en hij schreef de juiste dosis
voor. Hij was tevens erg onder de indruk van Nadines ehbo-koffer en merkte al
snel op dat we een medische figuur in de familie hebben ;) .
Na het medische advies besloot ik toch het avondeten mee te
proberen en daar slaagde ik wel in. De Amerikaanse meiden zorgden voor veel
ambiance aan de tafel!
Diezelfde avond luisterden we nog naar een persoon die persoonlijke uitleg kwam
geven aan de Britse meiden van het eerste verdiep over tours naar de Machu
Picchu. We besloten nog niks te boeken en elders ook eens te luisteren. Een domper was wel dat de Inca Trail die we wilden wandelen enkel start vanaf november, en dan zijn we al even terug in België.
Daarna checkten we nog even onze mails op de traagste computer en internetverbinding die ooit in de geschiedenis tot stand is gekomen. (lees: ’s avonds 1 mail verzenden op ca. 38 minuten.) om dan naar ons bedje te verhuizen. Helaas moesten we het deze avond zonder stromend water doen.
Daarna checkten we nog even onze mails op de traagste computer en internetverbinding die ooit in de geschiedenis tot stand is gekomen. (lees: ’s avonds 1 mail verzenden op ca. 38 minuten.) om dan naar ons bedje te verhuizen. Helaas moesten we het deze avond zonder stromend water doen.
De volgende dag waren we beiden al vroeg (half 8) wakker
geworden en hielden we ons wat in stilte bezig. Na het ontbijt besloten we een
wandelingetje te doen en nog wat inkopen te doen. Al snel kwamen we
verschillende internetzaakjes tegen waar je voor 1 soles (= 36 ct) al een uur
kan surfen met een snelle verbinding.
In de namiddag gingen we met de bus (waar we helaas op zijn
blijven zitten tot de laatste halte – wat een wandelingetje in het zonnetje
voorspelde) naar de organisatie. Daar vond, zoals gezegd, een groot verjaardagsfeestje plaats. De kindjes werden
eens echt goed verwend (toen de piñata werd losgeklopt gingen ze allemaal
los!), ze kregen heel wat lekkers en cadeautjes. Het werd een echt dansfeest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten