Urpi Sonqocha

Hola a todos!

Sorry, we hebben al even niks meer van ons laten horen. Maar geen nieuws is goed nieuws! Zaterdag bezochten we Ollantaytambo en Moray! Jammer genoeg was het in Ollentaytambo aan het regenen en kon het uitzicht dat van in Pisac niet overtreffen, maar toch hadden we een leuke dag! Vooral de taxirit van het één naar het ander leverde mooi beeldmateriaal op. Door de niet-horizontale horizon krijg je een idee hoe moeilijk het was om foto's te trekken vanuit de taxi!

Moray

Jullie willen waarschijnlijk allemaal iets meer weten over de organisatie en de kindjes? Daar kunnen we eindelijk eens wat meer over vertellen want ondertussen zijn we het al goed gewoon in de organisatie.

We doen een project rond leesbevordering en het is de bedoeling dat we aan het einde van ons verblijf de kindjes warm hebben gemaakt voor boeken en dat de leerkrachten ideetjes hebben opgestoken om zelf activiteiten te organiseren! Het is namelijk zo dat het leesonderwijs niet zo heel fantastisch is hier in Peru. De kinderen die wel degelijk naar school gaan leren enkel analytisch lezen en hebben geen idee van wat ze juist aan het lezen zijn. Er wordt met andere woorden totaal geen aandacht besteed aan het begrijpend lezen of het lezen voor het plezier. Boeken worden continu geassocieerd met school en niemand lijkt te beseffen dat het ook een vorm van vrije tijdsbesteding kan zijn. Daar willen we dus iets aan doen! Dit is wel moeilijk als je weet dat amper enkele kindjes een boekje thuis hebben, dat ouders quechua spreken en geen spaans en zodus niet kunnen helpen met het leeshuiswerk van de kinderen, dat er ook kinderen zijn die niet naar school gaan, ... 

Het is voor ons een uitdaging, dat is zeker. Maar we zijn er van overtuigd dat we met hen een paar leuke activiteiten kunnen doen! We zijn alleszins al goed gestart... Vandaag hebben we de orugas de la lectura geïntroduceerd. Dit zijn de welbefaamde leeswormpjes! Elke niño heeft een oruga die kan groeien naarmate er meer gelezen wordt! Ze hebben de wormpjes vandaag gepimped met gestifte lippen, een sombrero, een piratenhoed, een strik of een das, ... Vrijdag komt de handpop (de opper-oruga) langs om hen nog meer te prikkelen! We hebben in de organisatie een kamertje gekregen waar we een gezellig leeshoekje van kunnen maken. Daar gaan we alle activiteiten laten doorgaan... We hebben alvast een weekplanning opgesteld die goedgekeurd is door onze stagebegeleidster. Ook de mensen in de organisatie (Sadith, Mirian, de andere vrijwilligers, ...) zijn laaiend enthousiast!!

Er zijn ook enkele hele kleine kindjes bij, Nena, Genny, Rossel, ... van amper vier jaar dus we denken dat het ook voor hen interessant is om op vroege leeftijd aan boekpromotie te doen. Het gaat niet om het technisch lezen, maar om het leesplezier. En het leesplezier doet het lezen toenemen, wat ook hun leesniveau zal verhogen!

Gabriel y tiá Nena

El domingo: monojuego!

Schattige Genny en een straathond

Onze activiteiten starten telkens om 15u20 en ervoor begeleiden Lisa en ik telkens een tafeltje met 2 of 3 kindjes tijdens het huiswerk. Ook wordt er in de organisatie veel aandacht besteed aan hygiëne. Zo komt de tandarts elke week langs, hebben we gisteren hun haren gewassen en poetsen we samen de tanden (elk beschikken ze over een tandenborstel, iets wat ze thuis niet hebben)! Vooraleer ze naar huis gaan, krijgen ze een beetje crema (zwitsal) op hun droge gezichtje en handen. Eveneens eten ze bij ons loncha. Dit kan varieren van een pannenkoek met een soort caramelpasta tot een warme kom soep met een broodje. Ze worden nogal gesoigneerd bij Urpi Sonqocha! Het is echt zalig om te zien hoe deugd het hen doet om hun haren bijvoorbeeld te wassen met warm water.. Of hoe gelukkig ze wel niet zijn als ze een cadeautje krijgen van hun belgische meter! Elk kindje heeft namelijk een meter of een peter. Jaison en Joel kregen onlangs kledij, speelgoedauto's, ... De volgende dag had Jaison zijn volledig nieuwe outfit aan! Jammer genoeg wisten zijn ouders wel niet dat er een pyjama en een zwembroek bijzaten. Hij had beiden gecombineerd!

Morgen is het de nationale feestdag dus dan moeten we niet werken in de organisatie. Al zullen we de vrije dag heel goed kunnen gebruiken om te schrijven aan ons logboek en om andere activiteiten voor te bereiden! Zaterdag staat er hopelijk weer een uitstapje op het programma...

Wij houden jullie alleszins op de hoogte!

Heel veel liefs,

Lisa en Nena

La clase de español

Deze week zijn onze Spaanse lessen gestart. Alvorens de aanvang van de naschoolse opvang worden deze door Sadith gegeven. De basis kunnen we al wat, maar er is nog veel te verbeteren! We krijgen ook telkens een huistaak mee. In de eerste les gaf ze ons al enkele one-liners mee die heel erg veel van pas zullen komen!

Sientate - Ga zitten

No grites - Niet roepen

Hagan una fila - Vorm een rij

Bien hecho - Goed gedaan
...

 

Gedurende onze vrije momenten bezochten we in Cusco enkele musea. Dit met onze 'boleto turistico' die binnen de 10 dagen moet worden opgebruikt. Het ‘Sitio Oorikancha’ museum, waar we nog eens allerlei informatie konden vinden over de Inca’s, en het museum voor hedendaagse kunsten stonden op het programma. Dat laatste was een gebouw van het ministerie waar hier en daar wat schilderijen hingen. Op het binnenpleintje van het gebouw gaf een oudere man ons een exemplaar van het Nieuwe Testament om uit te lezen. Onze commentaren mochten we hem altijd terug sturen, maar het moest wel in het Spaans gebeuren. 'Jammer genoeg' hebben we al veel andere dingen gepland.

Een groot succes was het chocolademuseum, waar we onze boleto turistico niet voor nodig hadden (het was zelfs gratis!). Dit museum beschreef het hele proces van cacaoboon tot chocolade en kan je vergelijken met de chocoladebar in het groot (het verhaal van Quetzalcoatl is ons nu bekend). Er werd daar zelfs chocolade gemaakt en deze konden we ook kopen. Ons bezoek sloten we af met het eten van een overheerlijke chocoladebrownie.

In het gastgezin besloten we om met de hele groep uit te gaan. Jong en oud, bijna iedereen ging mee! Met een gezellige bende gingen we van bar naar bar. Onderweg werden we tegengehouden door een wandelende keuken met reizigers van Canada, Colombia, .. die pannenkoeken verkochten om verder te kunnen reizen. Deze hebben ons erg gesmaakt (bijna net zo erg als een hamburger op een chirofuif om 4u 's nachts). Vervolgens spendeerden we de nacht weer in onze - totnutoe - favoriete club: Mama Africa. Het werd een toffe avond! Zelfs de 'oudjes' bleven tot het einde en herbeleefden hun jonge jaren! ;-)

Toch nog even onze peruaanse nummer meedelen: 946636870. 

Hasta pronto!

Ps. Wist je dat Henri Nestle de uitvinder is van de chocolademelk?

En wist je dat Coenraad Van Houten (een nederlander) de cacao press heeft uitgevonden?

"La vida es como una caja de bombones... Nunca sabes qué te va a tocar!"

De aankomst

Hallo iedereen!

Een eerste blogbericht vanuit Cusco, Peru. Zoals de meesten onder jullie wel al weten, maakten we de tocht naar Peru in drie delen: een vlucht naar Madrid, erna een twaalfuurdurende vlucht naar Lima om vervolgens anderhalf uur op een binnenvlucht te zitten naar Cusco. Bij de start in Zaventem was er al eventjes paniek omdat we geen elektronisch biljet hadden van de eerste vlucht naar Madrid. De uren zijn namelijk verscheidene keren gewijzigd en door telkens andere opties te nemen, hebben ze dit ons vergeten toesturen. De mama´s waren meer in paniek dan ons maar gelukkig was alles snel in orde en hadden we de twee laatste plaatsen op het vliegtuig naar Madrid!

Ik, Nena, heb bijna twee uren geslapen en Lisa oefende ijverig haar spaanse woordjes. Onze weg naar de gate van Lima vonden we snel. We waren wel benieuwd naar de twaalfuurdurende vlucht! Het was een groot vliegtuig met twee wandelpaden en we kregen elk een pakketje met daarin het volgende: een fleecedekentje, een kussen, een koptelefoon, oordopjes en een ooglapje!

Ik was alleszins onder de indruk, Lisa had het al eens meegemaakt op haar vliegtuig naar Zuid-Afrika. Daarbovenop was elke stoel voorzien van een persoonlijk schermpje en afstandsbediening. We beschikten over een telenet/belgacom functie: we hadden keuze uit honderden films, series en muzieklijsten! Echt supertof!

We keken allebei naar PS I love you toen de eerste maaltijd werd opgediend: gratinépatatjes en stoverij, mégalekker! De lichten gingen uit, sommigen bleven wakker om films of series te kijken, anderen lazen een boek en wij, wij probeerden ook te slapen. Dat is echt niet zo gemakkelijk met iemand vreemd naast u en heel weinig been- en bewegingsruimte! Af en toe ben stelden we ons eens recht op onze stoel (als je van je plaats ging maakte je veel mensen wakker die heel boos keken) of maakten we een ommetje in het vliegtuig. Midden in de nacht, lomp als ik ben (ja, ik geef het toe ;)), morste ik een beker water over mezelf en mijn buurvrouw die niet Lisa was. Mijn broek en trui waren helemaal nat.  De vrouw naast mij ook wel een beetje. De vriendelijke steward heeft me doekjes gegeven en stelde voor om te wisselen van broek, maar ik was hier natuurlijk niet op voorzien. Met een natte broek ging ik slapen en ze was droog toen ik wakker werd, gelukkig had ik geen koud! De lichten gingen aan rond half 5, 5 uur en er werd ons een ontbijt voorgeschoteld: een croissant met kaas en hesp ertussen of een gebakken roerei met hesp. Lisa nam het eerste, ik het tweede! En gelukkig was het ei goed uitgebakken want jullie weten dat ik niet zo zot ben van dat geblubber! :)

We waren in Lima! Maar toch nog niet helemaal op ons gemak want er wachtte ons nog een laatste vlucht. In het gebrekkig spaans vonden we onze weg naar de juiste gate. En het anderhalf uurtje vloog voorbij! We hebben beiden veel geslapen. Jammer genoeg was het mistig want we denken dat het zicht uit het vliegtuig fenomenaal moet geweest zijn bij klare lucht!

Romel stond ons op te wachten. Met een taxi gingen we naar het huis van señora Patricia. Een huis noemen we het wel niet. Het bestaat uit verschillende verdiepingen met op elk verdiep een gezamenlijke leefruimte, een badkamer en een aantal kamers. Wij slapen op de bovenste verdieping samen met vier meisjes uit Amerika. In totaal zitten hier wel 12 mensen, nog steeds zien we nieuwe mensen passeren! Señora Patricia is supervriendelijk en kan goed koken! We hebben al lekker gegeten.

Ik was mega blij om te zien dat señora Patricia honden heeft! Een dalmatier en een andere hond wiens naam ik nog niet ken. Super liefkes zijn het!

We hadden niet veel tijd om te blijven want Romel wilde ons de stad laten zien en ons rond 15u naar het project brengen: Urpi Sonqocha! We verblijven in de stad Cusco en moeten een half uurtje op de bus zitten naar San Jeronimo, waar het project is. Wat zij hier een bus noemen, noemen wij in Zelzate een iets grotere auto (de mitsubishi zou zelfs bijna als bus kunnen doorgaan) die andere mensen graag meevoert tegen betaling. Ze rijden allemaal dezelfde weg denken we, dus moeilijk kan het niet zijn!

De stad is mooi, zonder afval op de straten, veel kleuren maar ook veel onder constructie. Overal zijn ze precies gebouwen aan het plat gooien en terug aan het opbouwen. Het was superwarm, wel dertig graden gokken we! Het was puffen met onze wandelschoenen en lange broeken. Ook waren we precies sneller buiten adem door de hoogte. We aten iets en gingen dan met Romel naar Urpi Sonqocha. Toen begonnen Lisa en ik de vermoeidheid toch wel enorm te voelen. Lisa werd zelfs ziek. Oorspronkelijk dachten we dat het het eten was van die middag maar aangezien ze zich nu nog steeds slecht voelt en in haar bed ligt, zal het de hoogte zijn die haar parten speelt. Señora Patricia en Liesbet van de organisatie hebben al veel begrip getoond! Veel drinken en rusten is de boodschap...

In de organisatie waren er een twintigtal kinderen. Er zijn drie andere belgische vrijwilligers en één duitse. Sadith is de enige leerkracht die er aanwezig is maar gelukkig wordt ze bijgestaan door Liesbet en de vele vrijwilligers. De kindjes waren lief. We probeerden mee te spelen en samen tekeningen te kleuren maar aangezien we ons niet zo denderend voelden, ging dit niet zo vlot. Er was een heel klein meisje die ook Nena heette. We weten wel niet of ze zo genoemd wordt door haar grootte en leeftijd of ze echt zo heet. Er is al een Lisa aanwezig (de duitse vrijwilligster) dus onze namen werden snel onthouden. De kinderen zijn het precies al wat gewoon om meisjes rond zich te hebben die hun taal niet spreken. Heel traag vroegen ze hoe oud we waren en leerden ze ons spaanse woordjes. Rond zes uur zat het erop en woonden we een korte vergadering bij. We waren blij dat we erna eindelijk naar huis konden! Het was wel heel erg koud geworden in het huis van de organisatie en buiten. We waren toen blij met onze lange broek en schoenen! Moeilijk weertje hier, zeg dat wel! We hadden nog even moeite om de weg terug te vinden van de busstop naar de villa hier, maar door de hulp van vele vriendelijke mensen hebben we het toch gevonden.

Aangezien Lisa ziek is hebben we aan Liesbet gevraagd om vandaag thuis te blijven. Zo kunnen we beiden wat slapen, een blogbericht posten, ons gerief ordenen op de kamer en uitgerust zijn voor morgen. Er staat namelijk een verjaardagsfeestje op het programma! Alle jarigen tussen april en augustus worden in de kijker gezet. Zaterdag is de eerste salsales gepland bij Romel en volgende week maandag de eerste spaanse les bij Sadith.

Ziezo! Als jullie ons willen bereiken, Lisa haar gsm doet het en onze mails zullen we vaak bekijken! Skype zal enkel mogelijk zijn als we een internetcafé bezoeken en vanaf morgen hebben we normaal gezien een peruaans nummer.

Heel veel liefs en hasta luego,

Lisa y Nena

El fin de semana

Hola a todos!

We hebben enkele bewogen dagen achter de rug! Om het weekend goed in te zetten zijn we enkele meisjes van in de villa gevolgd in het uitgaansleven hier in Cusco! Het is ons goed bevallen! Op plaza de armas (het centrale plein in Cusco) vind je enkele danscafeetjes en pubs. Toen we rondliepen, staken heel wat Peruanen ons kaartjes toe met 'free drinks' om ons naar hun club te lokken. De meisjes namen ons onder hun hoede en namen ons mee van bar naar bar. Ze hebben de gewoonte gemaakt om eerst alle gratis drankjes te gaan consumeren, waardoor we niet langer dan een kwartier in één bar stonden. Op een uur tijd hadden we alles gezien! Toen we in een bepaald danscafé stonden, werd er plots een liedje gedraaid waarop Lisa en ik helemaal het noorden verloren!! Ze speelden namelijk.. MARCO BORSATO! We schrokken enorm, waardoor de meisjes heel veel fun hadden met ons! Op de bar stonden een drietal meisjes te dansen en luidkeels mee te zingen (Ik leef niet meer voor jou!). Van zodra ze van de bar sprongen, liepen we ernaartoe en riepen we 'Zijn jullie Belgisch of Nederlands?!' Het bleken twee meisjes te zijn van België, ze studeren Psyhologie aan dezelfde faculteit als ons en zijn hier zes maanden voor stage. Wat is het toeval... Het was een leuke avond en zeker voor herhaling vatbaar!

De gladde trapjes

Op zaterdag sliepen we uit (probeerden we althans, we zijn nog niet volledig aangepast aan de peruaanse klok) en trokken we het centrum in. We wilden een eerste museum bezoeken en het werd het inca museum. Daardoor moesten we enkele gladde trapjes beklimmen! Toen we terug daalden mistrapte ik mij (surprise, surprise) en viel ik bijna naar beneden... Maaaaar gelukkig was er een peruaan in de buurt met snelle reflexen! Hij ving me op en Lisa kwam niet meer bij van het lachen! Lisa zei dat het ongelooflijk goed getimed was! Het gebeurde allemaal sierlijk en vlotjes, waardoor het een of andere beroemde filmscène leek! Hilariteit alom! ;-)

We hebben ook enkele kraampjes bezocht en onszelf al van een eerste Peruaans cadeautje voorzien: kousen van alpacawol! Lisa werd helemaal wild en kocht wel drie paar (voor amper 2.70 euro per stuk) en ik hield het bij één. We kijken beiden uit naar het moment dat we alpacatruien kopen! Die zullen ons echt beschermen tegen de Peruaanse koude. Tegen vijf uur hadden we afgesproken met Romel, onze eerste salsales ging toen door. Het was een geslaagde les en we hebben beiden al heel wat opgestoken! De volgende keer dat we 's avonds naar Plaza de armas trekken zullen we weten welke danspassen we moeten bovenhalen!

Op zondag hebben we afgesproken met Silke en Elise om Pisac te bezoeken! Wat voordien een korte uitstap zou voorstellen, draaide uit op een heuse wandeltocht met fenomenale uitzichten! We hebben meer dan 4u gestapt maar hebben eerlijk gezegd ook vaak gepauzeerd. Door het klimmen hadden we adem tekort om te babbelen én te stappen! We namen de shortcut terug en waren net voor het donker werd in het centrum van Pisac. Wel net te laat voor de kraampjes, want die waren aan het sluiten...
Een mooi eerste weekend!

En nu is het werken geblazen...
Un abrazo grande,

Lisa y Nena

Ps: Wist je dat een busrit in en rond Cusco slechts 60 soles kost, wat ongeveer 25 cent is!

Altura

Donderdag belde Patricia, de eigenares van het huis waar we verblijven, nog de dokter omdat ze het toch niet zo vertrouwde. De dokter, die gelukkig goed Engels kon, stelde vast dat ik (Lisa) de hoogteziekte had en dat deze met de goede zorgen na drie dagen wel zou over zijn. Anders zou hij met een sterkere spuit terugkomen. We hadden de juiste medicijnen mee (zware pillen tegen de hoogteziekte, dafalgan en motilium) en hij schreef de juiste dosis voor. Hij was tevens erg onder de indruk van Nadines ehbo-koffer en merkte al snel op dat we een medische figuur in de familie hebben ;) .

Na het medische advies besloot ik toch het avondeten mee te proberen en daar slaagde ik wel in. De Amerikaanse meiden zorgden voor veel ambiance aan de tafel! 

Diezelfde avond luisterden we nog naar een persoon die persoonlijke uitleg kwam geven aan de Britse meiden van het eerste verdiep over tours naar de Machu Picchu. We besloten nog niks te boeken en elders ook eens te luisteren. Een domper was wel dat de Inca Trail die we wilden wandelen enkel start vanaf november, en dan zijn we al even terug in België.
Daarna checkten we nog even onze mails op de traagste computer en internetverbinding die ooit in de geschiedenis tot stand is gekomen. (lees: ’s avonds 1 mail  verzenden op ca. 38 minuten.) om dan naar ons bedje te verhuizen. Helaas moesten we het deze avond zonder stromend water doen.

De volgende dag waren we beiden al vroeg (half 8) wakker geworden en hielden we ons wat in stilte bezig. Na het ontbijt besloten we een wandelingetje te doen en nog wat inkopen te doen. Al snel kwamen we verschillende internetzaakjes tegen waar je voor 1 soles (= 36 ct) al een uur kan surfen met een snelle verbinding.

In de namiddag gingen we met de bus (waar we helaas op zijn blijven zitten tot de laatste halte – wat een wandelingetje in het zonnetje voorspelde) naar de organisatie. Daar vond, zoals gezegd, een groot verjaardagsfeestje plaats. De kindjes werden eens echt goed verwend (toen de piñata werd losgeklopt gingen ze allemaal los!), ze kregen heel wat lekkers en cadeautjes. Het werd een echt dansfeest!

Nu gaat ons weekend in en houden jullie nog op de hoogte. Profiteer er nu nog maar wat van want als onze drukke werkweek van start gaat, zullen jullie lezers minder aandacht krijgen!

Ps. Wist je dat de Peruanen hun gebruikte WC-papier in een vuilbak gooien en niet het toilet in?

Ola!

Op 14 augustus is het zover! Dan vertrekt ons vliegtuig naar de bestemming waar we al maanden naar uit kijken: Peru. De laatste voorbereidingen worden nu getroffen.

Plaats deze site maar al op de startpagina van jullie browser en mis zo geen enkel avontuur van ons!